نهضتی را که حسین ا بن علی برپا کرد            بـود درسی که به ابـنـای بشر انـشا کـرد

نـقـشه های اُمـوی را که خـلاف حـق بود            با گذشت از سر هستی همه را خنثی کرد

دادن جـان زکف و تـن نسـپـردن به ستم            طرفه نقشی است که در کرببلا اجرا کرد

تـیــغِ اصـلاحـگـر امّـت جــدّش گـردیــد            با شهـادت، به ستـم حـمـلۀ بی پـروا کرد

گفت تسلیم ستم کار شدن، خود ستم است           نه همین گفت، که با خون گلو امضا کرد

نقد جان، گوهر جانان، چه نکو داد و گرفت            سـود آن برد به بـازار که این سـودا کرد

پـایــمـردی و فـدا کـاری و جـانـبـازی او            خصم را با همه نیرنگ و فسون رسوا کرد

از سرِ هستیِ خود، زاکبر و اصغر بگذشت            راسـتـی در ره یـاری خـدا غــوغـا کـرد

آدمیـزاد و چـنیـن بـر سـرِ پـیـمـان بـودن            که چنان عهد ببست و که چنین ایفا کرد؟

دانی آن درس نهایی که به ما داد چه بود؟            دیده بست و لب تسلیم و رضا را وا کرد

پیر ما گفت: به شمشیر شود خون پیروز            سِـرِّ این مسئله را خـون حسین افشا کرد

اثر خون حسین است « مطهّر» کاین سان            خلق را در ره حـقّ محکم و پا برجا کرد